امام جواد (عليه السلام) فرمود: كسى كه بر مركب صبر بنشيند به مقصد پيروزى خواهد رسيد. و هر كس كار زشتى را نيكو شمارد در آن شريك است. و فرمود: روز اجراى عدالت درباره ظالم سخت تر است از روز ستمكارى ظالم بر مظلوم و فرمود: ستمكار و كمك كننده به او و راضى به عمل او شريك يكديگرند.^([15]) و از سخنان اوست كه فرمود: نعمت خداوند، بر بنده هنگامى فراوان شود كه كمك بسيار بر مردم كند. و نيكوكاران بيش از نيازمندان به انجام كار نيك نياز دارند.^([16])

و نيز فرمود: كسى كه گوش جان به سخن گوينده اى دهد، مثل آن است كه او را بندگى كرده است، پس اگر گوينده از خدا بگويد، بندگى خدا كرده و اگر از شيطان بگويد، بندگى شيطان كرده است

    بقیه در ادامه مطلب...............

هشتمين امام معصوم(ع) در انتظار پسر و شيعيان در تب و تاب رؤيت جمال جواد الائمه(ع) بودند. حدود چهل و هفتمين بهار عمر امام رضا(ع) سپري مي‏شد اما هنوز فرزندي كاشانه پر فروغش را فروزان نساخته بود. از طرفي حضرت مورد طعنه دشمنان و زخم زبان آنها قرار داشت كه گاه بوسيله نامه نيز آن حضرت را مورد آزار قرار مي‏دادند كه نمونه آن را مي‏توان در مكتوب «حسين ابن قياما» مشاهده كرد. او كه از سران «واقفيّه» بود در نامه‏اي به امام رضا(ع) مي‏نويسد: چگونه ممكن است امام باشي در صورتي كه فرزندي نداري و امام(ع) پاسخ او را چنين نگاشت كه از كجا مي‏داني كه من فرزندي نخواهم داشت چند روزي طول نخواهد كشيد كه خداوند به من پسري عنايت خواهد كرد كه حقّ را از باطل جدا مي‏كند.(1) تا اينكه طبق پيش بيني امام (ع) در رمضان سال 195 هجري(2) و به نقل از ابن عيّاش در دهم رجب آن سال (3) ستاره امام جواد(ع) متجلّي شد و مادرش «سبيكه» را كه از خاندان «ماريه قبطيّه» همسر پيامبر(ص) بود و به فرموده امام رضا(ع) آفرينشي پاكيزه و منزّه داشت.(4) مرتبت و مقامي والاتر بخشيد. ولادت امام جواد(ع) تمامي شايعات مربوط به امام رضا(ع) را پايان بخشيد و دلهره و اضطراب را از ميان شيعيان زدود. بدين جهت، كه امام در حقّ فرزندش فرمود: اين مولودي است كه براي شيعيان ما «در اين زمان» با بركت‏تر از او زاده نشده است.(5) مولودي كه حدود شانزده سال رهبري و امامت شيعيان را عهده دار شدو در اين راستا آثاري شگفت از خويش به يادگار گذارد و مكتب علمي، اجتماعي شيعه را جلوه خاصّ بخشيد.

شهادت آن بزرگوار پاياني است بر تلاشهاي چشمگير و پر فروغش تلاشهايي كه خلفاي بني عباس و دشمنانش را آنچنان غافلگير نمود كه نتوانستند آن حضرت را تحمل نمايند و بدين جهت در صدد شهادت آن حضرت بر آمدند و اين نوشتار نگاهي است به عوامل و موجبات شهادت آن حضرت كه در اين زمينه به بررسي سه عامل مي‏پردازيم:

چون قسم دادي نظرم را مي‏گويم. اينها در اشتباه‏اند. زيرا فقط انگشتان دزد بايد قطع شود و بقيّه دست بايد

باقي بماند.

محمد بن ريان گويد: مأمون براى اينكه امام جواد (عليه السلام) را از نظرها بيندازد و او را اهل عيش و طرب، چون خودش، معرفى كند به انواع حيله دست مى زد، از جمله: مردى نوازنده و خواننده را كه ريش درازى داشت و مخارق ناميده مى شد، طلبيد و به او گفت نزد امام جواد (عليه السلام) رود و بنوازد و اگر امام كمترين علاقه اى به او نشان دهد براى مأمون كافى است. آن مرد نزد امام رفت و شروع كرد به نواختن ساز و خواندن آواز. ساعتى چنين كرد ولى امام به او هيچ توجهى نكرد و سرانجام به او فرمود: از خدا پروا كن، اى ريش دراز! به ناگاه عود و بربط از دست مرد فروافتاد و دستش از كار افتاد

         بقیه در ادامه مطلب............